UV Stabilizatörler

Polimerlerin hizmet ömrü, bozunmaları ile sınırlıdır. Bozulmaya bir dizi çevresel faktör neden olabilir, örneğin, sıcaklık, nem, kirlilikler, mekanik yük, ışınlar, mikroorganizmalar, kimyasallar ve hava.

Işık stabilizatörleri/UV emiciler, polimerlerin aşağıdakilerin etkileri altında maruz kalabileceği bozunmayla mücadele eder:

• Güneş ışığı

• UV ışınları

• Sıcaklık

• Oksijen ile reaksiyon

UV bozunmasının polimerler üzerindeki etkileri aşağıdaki faktörlerden değerlendirilebilir:

• Kimyasal yapıda değişiklik

• Yüzeyde değişiklik

• Gevrekleşme

• Serbest radikallerin üretilmesi

• Moleküler ağırlıktaki değişim

• Mekanik özelliklerde kayıp

• Şeffaflığın bozulması

Işık stabilizatörlerinin/UV emicilerin eklenmesi, ömrünü uzatabilir ve dolayısıyla plastiğin görünümünü iyileştirebilir. Bir ışık stabilizatörü / UV soğurucu seçimi, büyük ölçüde korunacak alt tabakaya, öngörülen işlevsel ömrüne ve ışıkla bozunmaya karşı duyarlılığına bağlıdır.

Plastiklerde en yaygın olarak kullanılan ışık stabilizatörleri, Hindered Amin Işık Stabilizatörleridir (HALS).

En yaygın UV emiciler benzotriazoller, benzofenonlar ve organik nikel bileşikleridir.